اولتراسوند تراپی

اولتراسوند درمانی یکی از روش‌های درمانی است که معمولاً از آن در فیزیوتراپی استفاده می‌شود. از این روش برای گرمادهی عمقی به بافت‌های نرم بدن استفاده می‌شود. این بافت‌ها عبارتند از عضلات، تاندون‌ها، مفاصل و رباط‌ها (لیگامان‌ها). اولتراسوند مورد استفاده در فیزیوتراپی را نباید با اولتراسوند تشخیصی (سونوگرافی) اشتباه گرفت، چرا که از اولتراسوند تشخیصی تنها برای دیدن داخل بدن استفاده می‌شود، مانند چک کردن جنین در طول دوران بارداری.

اولتراسوند چگونه عمل می‌کند؟

اثرات گرمادهی عمقی: از اولتراسوند اغلب برای گرمادهی عمقی به ساختار بافت‌های نرم بدن استفاده می‌شود. گرمادهی عمقی به تاندون‌ها، عضلات یا رباط‌ها باعث افزایش گردش خون در آن‌ها می‌شود، که این امر به فرایند بهبود کمک می‌کند. همچنین افزایش دمای بافت با استفاده از امواج اولتراسوند به کاهش درد کمک می‌کند.

می‌توان از گرمادهی عمقی برای افزایش «قابلیت کشش» عضلات و تاندون‌های سفت شده استفاده کرد.

اولتراسوند، انرژی وارد بدن می‌کند. این انرژی باعث می‌شود که حباب‌های گاز تشکیل شده در بافت‌های بدن رشد کنند و به سرعت کوچک شده و از هم فرو بپاشند؛ به این فرایند کاویتاسیون گفته می‌شود.

درمان با اولتراسوند چگونه است؟

اولتراسوند با یک دستگاه دارای مبدل اولتراسوند (پروب؛ یا همان دسته تولیدکننده امواج اولتراسوند) انجام می‌شود. روش کار به این شکل است که ابتدا مقدار کمی ژل به ناحیه تحت درمان بدن مالیده می‌شود سپس دکتر فیزیوتراپ به آرامی پروب را به شکل دایره‌های کوچکی روی بدن بیمار حرکت می‌دهد. دکتر فیزیوتراپ می‌تواند، از طریق تغییر تنظیمات دستگاه اولتراسوند، عمق نفوذ امواج اولتراسوند را کنترل کرده و یا شدت اولتراسوند را تغییر دهد. در هر مرحله از درمان از تنظیمات متفاوتی استفاده می‌شود. معمولاً، بسته به اندازه مساحت عضو مورد نظر، درمان با اولتراسوند 3 تا 5 دقیقه زمان می‌برد.

درمان با اولتراسوند چه حسی دارد؟

معمولاً بیمار در حین درمان با اولتراسوند چیزی حس نمی‌کند، البته در برخی موارد ممکن است در ناحیه تحت درمان کمی احساس گرمی یا خارش وجود داشته باشد.

به هر حال، اگر بیمار جدا از حس سردی ژل، بر روی پوست خود چیز دیگری حس نکرد جای تعجب نیست اما اگر ناحیه تحت درمان نسبت به تماس بسیار حساس باشد، ممکن است با عبور پروب از روی آن، بیمار کمی احساس ناراحتی کند. در هر صورت، قاعدتاً درمان با اولتراسوند نباید دردناک باشد.

کاربردهای اولتراسوند

از اولتراسوند در موارد زیر استفاده می‌شود:

• بر طرف کردن جای جوش خوردگی زخم‌ها (بافت اسکار) و رفع چسبندگی آن‌ها به بافت‌های زیرین
• کاهش التهاب، ورم و رسوبات کلسیم
• ایجاد یک حرارت عمقی متمرکز در یک ناحیه، جهت شل کردن عضلات دچار اسپاسم (بسیار عمیق‌تر از آنکه بتوان با استفاده از یک کیسه داغ آن را تحت تأثیر قرار داد یعنی تا عمق 5 سانتی‌متری)
• افزایش قابلیت کشش بافت‌های نرم پیش از انجام حرکات کششی یا تمرینات ورزشی
• کمک به بهبود در سطح سلولی
• سرعت بخشیدن به سوخت و ساز و بهبود جریان خون
• کاهش تحریک ریشه‌های عصبی
• در شدت‌های پایین می‌تواند سرعت بهبود استخوان‌ها را افزایش دهد
• افزایش میزان جذب دارو‌ از طریق پوست با استفاده از روش فونوفورزیس.

صدماتی که معمولاً به‌وسیله اولتراسوند قابل درمان هستند:

• بورسیت (تورم کیسه مفصلی)
• تاندونیت (التهاب تاندون‌ها)
• کشیدگی‌ها و پارگی‌های عضلات
• شانه منجمد
• رگ به رگ شدن و صدمات وارده به رباط‌ها
• سفتی یا کنتراکچر مفصلی

خطرات و عوارض درمان با اولتراسوند

سازمان غذا و داروی آمریکا، با این شرط که اولتراسوند درمانی توسط یک فرد دارای مجوز این کار انجام شود و همچنین با این شرط که فرد مذکور سر مبدل (پروب) را در تمام مدت درمان در حرکت نگهدارد، این نوع درمان را بی‌خطر می‌شناسد. اگر سر مبدل بیش از اندازه در یک جا باقی بماند، امکان سوختن بافت‌های زیرین وجود دارد، که امکان دارد بیمار آن را احساس کند یا نکند.

نباید از اولتراسوند درمانی در بخش‌هایی از بدن که در زیر توضیح داده شده استفاده کرد:

• روی شکم، نواحی مختلف لگن یا قسمت پایینی پشت زنانی که دوره قاعدگی خود را می‌گذرانند یا باردار هستند
• روی ضایعات، آسیب دیدگی‌های پوستی یا شکستگی‌های در حال ترمیم
• دور چشم‌ها، پستان‌ها یا آلت تناسلی
• روی هر ناحیه‌ای از بدن که در آن ایمپلنت پلاستیکی وجود دارد
• نزدیک یا روی نواحی دارای تومور بدخیم

مگنت تراپی

مگنت تراپی یک روش درمانی بی خطر و غیر تهاجمی است که در آن حوزه های مغناطیسی بدن، برای اهداف درمانی استفاده می شود. این روش درمانی می تواند باعث تسریع فرآیند بهبود طبیعی بدن شده و کاهش درد را به صورت طبیعی برای بیمار به همراه داشته باشد. در مگنت تراپی از انرژی مغناطیسی بر روی پوست یا نزدیک آن، به منظور بهبود شرایط مربوط به بیماری و همچون درد استفاده می شود.

مقدار قدرت انرژی مغناطیسی با واژه های «گوس» یا «تسلا» اندازه گیری می شود. یک تسلا معادل 10،000 گوس است. در روش درمانی مگنت تراپی معمولاً از دامنه 200 تا 10،000 گوس برای درمان بیمار استفاده می شود. انرژی مغناطیسی دستگاه های خانگی معمولاً در حدود 200 گوس است.

در مگنت تراپی از سیگنال های مغناطیسی هسته ای ایجاد شده در یک حوزه الکترو مغناطیسی برای درمان سلول های آسیب دیده غضروف و تحریک فرآیند بهبود آنها استفاده می شود. امروزه بسیاری از افراد با درد و کاهش دامنه حرکتی مفاصل به عنوان بخشی از مشکلات روزمره خود روبرو هستند. این روش درمانی می تواند به این افراد در راستای بهبود عملکرد مفاصل بدون نیاز به عمل جراحی کمک فراوان کند.

این روش درمانی چگونه عمل می کند؟

سودمندی استفاده از مگنت تراپی به عنوان یک روش درمانی به خاطر وجود حوزه های مختلف الکترو مغناطیسی می باشد که در بدن انسان بطور طبیعی وجود دارد. برای مثال، انتقال پیام ها در سیستم عصبی و عکس العمل عضلات به آنها با فعالیت مغناطیسی بدن ارتباط دارد. علاوه بر این گرما می تواند بزرگترین حوزه مغناطیسی را در بدن ایجاد کند. به همین خاطر بیان می شود حوزه های مغناطیسی منفی می توانند باعث تحریک متابولیسم بدن، افزایش مقدار اکسیژن در دسترس سلول ها، و کاهش محیط اسیدی در بدن شود.

قبلاً تصور می شد حوزه های مغناطیسی غیر عادی در بدن می تواند باعث ابتلا به بیماری های خاص شود یا حوزه های مغناطیسی می توانند نقش با اهمیتی در عملکرد مناسب مجدد بدن داشته باشد. علاوه بر این ممکن است شما شنیده باشید که انرژی مغناطیسی می تواند آهن موجود در سلول های قرمز خون را جذب کند و باعث افزایش سطح چرخش آن شود. اما همه این تصورات غلط است. در حقیقت آهن موجود در سلول های خونی به شکل مغناطیسی نیست. به هر حال، از نظر تئوریک، حوزه های الکترو مغناطیس می تواند دارای تاثیر خاص بر مولکول های خون و نیز سایر اعضای بدن باشد.

مزایای مگنت تراپی چیست؟

• دستگاه های مغناطیسی می توانند باعث افزایش جریان خون در مویرگ ها و خارج شدن اسید لاکتیک و سایر مواد فاسد از بافت های بدن شود و به این ترتیب کاهش درد و التهاب را برای فرد به همراه داشته باشند.
• این روش می تواند باعث افزایش گردش خون و اکسیژن به همراه گردش سایر مواد مغذی موجود در خون شود.
• بهبود فرآیند ترمیم شکستگی
• تاثیرگذاری قوی بر ترشح هورمون های خاص از غدد بدن
• تحریک و بهبود فعالیت آنزیم ها و سایر فرآیندهای فیزیولوژیک بدن

چه مشکلاتی را می توان با روش مگنت تراپی درمان کرد؟

بیماری هایی که امکان تشخیص یا درمان آنها با استفاده از روش مگنت تراپی وجود دارد شامل آتروز، سرطان، مشکلات چرخش خون، نوروپاتی دیابتی (بیماری اعصاب)، فیبرومیالژیا، عملکرد نامناسب سیستم ایمنی، عفونت، التهاب، بی خوابی، اسکلروزِ چند گانه، درد عضلات، نوروپاتی، درد، آرتریت روماتوئید و استرس است. علاوه بر این با استفاده از مگنت تراپی می توان سطح انرژی بدن و طول عمر را افزایش داد. کاربردهای رایج مگنت تراپی به شرح زیر هستند:

• پوکی استخوان
• آرتروز، آرتروپاتی، اسپوندیلوز
• انقباض عضلانی
• ترک خوردگی و شکستن استخوان ها در نتیجه وارد شده ضربه یا فشار
• مشکلات عضلانی
• درد مزمن، التهاب و درد شدید
  
• مشکلات سیستم خون رسانی
• تنگی نفس
• مشکلات پوستی
• خستگی

آیا این روش درمانی بی خطر است؟

بله. ابزارهای مگنت تراپی که برای اهداف درمانی استفاده می شوند، کاملاً بی خطر هستند.

چه زمان لازم است از این روش درمانی استفاده شود؟

از این روش درمانی در بسیاری از موارد برای بیماران استفاده می شود. امکان استفاده از این روش در هنگام ایجاد درد یا التهاب شدید و نیز شرایط بیماری مزمن، فرآیند بهبود ضعیف یا موارد مانند آن وجود دارد. به هر حال هنگام انتخاب این روش درمانی لازم است به موارد منع مصرف زیر توجه داشت:

• مواردی که از دستگاه های تنظیم ضربان قلب استفاده می شود
• بارداری
• مشکلات بد خیم سلول های خونی
• عفونت های شدید و بیماری فعال سل
• مشکلات غدد
• خون ریزی

آیا استفاده از این روش درمانی برای همه مناسب است؟

بله. استفاده از این روش درمانی به همه افرادی که دارای شرایط ذکر شده بالا نباشند، توصیه می شود. به هر حال، امروزه مطالعات متعددی انجام شده که نشان می دهد ترکیب استفاده از این روش درمانی برای چند مرتبه دارای تاثیر بیشتر در مقایسه با زمانی است که فقط از یک جلسه درمانی استفاده شود. به هر حال افراد مختلف می توانند از مزایای این روش درمانی در طول زندگی روزمره خود بهره مند گردند.

شاک ویو تراپی چیست ؟

شاک ویو موج انرژی بسیار کوتاه اما شدیدی است که سریع‌ تر از سرعت صوت حرکت می‌کند. شاک ویو تراپی روشی غیرتهاجمی است که امواج فشاری را برای درمان عارضه‌های عضلانی  اسکلتی گوناگون به کار می‌گیرد. امواج صوتی با انرژی بالا (شاک ویو) نیروی مکانیکی را بر بافت‌های بدن اعمال می‌کند.

کاربردهای شاک ویو تراپی

در فیزیوتراپی غالباً شاک ویو تراپی برای درمان اختلال‌های مزمن تاندون‌هاو عضله‌ها، تسکین درد گردن و کمر و نقاط ماشه‌ای به کار برده می‌شود. شاک ویو تراپی در مقایسه با درمان متداول و قدیمی‌تر توسط دست و ابزار خاص کارآمدتر و سریع‌تر است و نتایج حاصل از آن در دراز مدت چشمگیرتر است. عارضه‌هایی که معمولاً با این روش درمان می‌شوند عبارت‌اند از:

• درد شانه
• اپی کوندیلیت یا آرنج تنیس‌بازان یا درد آرنج
  
• کمر درد
• گردن درد
• درد تاندون آشیل
• درد کف پا
• التهاب تاندون کشکک زانو (پاتلا)
• درمان نقاط ماشه‌ای
• شانه منجمد (یخ زده)
• التهاب مفصل کتفی ـ بازویی پیش از ابتلا به آرتریت (التهاب مفصل)
• خار پاشنه
• تغییرات ناشی از آرتروز ـ علائم ثانویه
• التهاب تاندون آشیل
• درد پاشنه پا
• اپی کوندیلیت زند زبرین و خارج آرنج

شاک ویو تراپی با توجه به تأثیر بازسازی کننده و التیام بخشی بافت نرم در پزشکی ورزشی کاربرد بسیار دارد. بنابراین دوران بهبود پس از آسیب دیدگی را می‌توان با بهره‌گیری از این روش به حداقل رساند. موارد استعمال شاک ویو تراپی عبارت‌اند از:

• تورم عضلانی
• درمان بدشکلی طولانی مدت مفصل
• درد کشاله ران
• درد مفصل ران
• کمر درد

درمان با شاک ویو چگونه انجام می شود؟

شاک ویو تراپی عملی سرپایی است . پروب دستگاه ، پس از مالیدن ژل جهت هدایت امواج، روی پوست قرار داده می‌شود. ممکن است از امواج با انرژی بالا یا پایین استفاده شود؛ امواج با انرژی بالا باعث بروز درد می‌شود، بنابراین بی‌حسی موضعی یا منطقه‌ای ضرورت می‌یابد. شاک ویو تراپی با امواج با انرژی پایین غالباً بدون بی‌حسی انجام می‌شود. درمان با مشارکت فعال بیمار و پاسخ وی در مورد قرار داشتن پروب بر روی محل درد موفقیت‌آمیزتر خواهد بود. انجام یک یا دو جلسه درمان ضروری است.

از بیمار خواسته می‌شود تا پس از عمل میزان فعالیت فیزیکی خود را به مدت یک تا دو هفته کاهش دهد. شاک ویو تراپی برای درمان بعضی مشکلات تاندون یا عارضه‌های فرسایشی و تحلیل برنده مزمن، مانند التهاب تاندون آشیل و التهاب آرنگ کف پا (پلانتار فاشیا) مفید است.

موارد عدم استعمال شاک ویو تراپی

در صورت وجود تومورهای استخوانی، عارضه‌های استخوانی متابولیک خاص و اختلال‌های عصبی یا گردش خون معین معمولاً از شاک ویو تراپی اسفاده نمی‌شود. به علاوه این روش احتمالاً برای بانوان باردار و بر روی مواضع استخوان در حال رشد مفید نخواهد بود. در حال حاضر چنانچه عفونت وجود داشته باشد، بهره‌گیری از شاک ویو تراپی مجاز نیست؛ اگرچه بعضی پژوهش‌های اولیه بیانگر سودمند بودن این روش برای رفع عفونت است. شاک ویو تراپی نباید برای درمان عارضه‌ها یا محل‌هایی استفاده شود که در آنها گاز یا هوا در بدن وجود دارد. در هر حال باید پیش از شروع این درمان حتماً با پزشک مشورت کرد.

سرعت تأثیرگذاری شاک ویو تراپی

بسیاری از بیماران تقریباً بلافاصله پس از درمان بهبودی نسبی حس می‌کنند. این تأثیر معمولاً (البته نه همواره) موقتی و مرتبط با اثر داروی بی‌حسی‌ای است که هنگام تحریک شدید بافت در شاک ویو تراپی مصرف می‌شود.

التیام یافتن صدمه‌ها چند روز زمان می‌برد و بسیاری بیماران پیش از پایان یافتن هفته دوم متوجه بهبودی قابل ملاحظه می‌شوند. تکمیل فرایند التیام، بسته به تشخیص عارضه، چند هفته یا چند ماه زمان می‌برد، هر چند تسکین درد غالباً پیش از تکمیل فرایند التیام محقق می‌شود.

ایمنی شاک ویو تراپی

فن‌آوری پایه استفاده شده در شاک ویو تراپی ده‌ها سال است که بر روی میلیون‌ها نفر به کار برده شده است. این فن‌ آوری کاربرد گسترده‌ای در اروپا، به ویژه در کشورهای آلمانی زبان مبدع این فن‌آوری، داشته است. هیچ یک از موارد کاربرد شاک ویو تراپی در درمان سیستم عضلانی ـ اسکلتی هیچ گونه اثر جانبی به دنبال نداشته است. در واقع حتی عوارض جانبی کمی مانند گزگز کردن، درد، قرمزی یا کبودی بسیار به ندرت، آن هم در شدت پایین و برای دوره‌ای کوتاه بروز می‌یابد.

ضمناً چنین عوارضی معمولاً در درمان با انرژی بالا و موارد استعمال نسل‌های اولیه این فن‌ آوری بروز می‌یابد.

عوارض احتمالی

 درد و حساسیت بیش از اندازه محل درمان از عوارض اصلی به شمار می‌رود. این مشکلات معمولاً به مرور زمان برطرف می‌شود. درد و ناتوانی در صورت موفقیت‌آمیز نبودن شاک ویو تراپی ادامه خواهد داشت. در صورت بروز هرگونه سوال و یا نیاز به مشاوره ، با متخصصین ما تماس بگیرید.

درمان های دستی

اصطلاح منوال تراپی MANUAL THERAPY به معنای انجام تکنیک های درمان دستی بر روی مفاصل ستون فقرات و دست ها و پا ها برای کمک به تسریع درمان و تصحیح اختلال عملکرد آن ها می باشد . روش های درمان دستی می تواند شامل کشش دادن عضلات و مفاصل ، ماساژ عمقی بافت نرم ، فشار درمانی و جا اندازی مفاصل یا بافت های نرم  شود. تکنیک های منوال تراپی شامل ماساژ های نرم ، ریتمیک ، و همچنین حرکت دادن ماهرانه بدن ( در واقع مفاصل) شخص با سرعت و در جهات معین و جا اندازی مفاصل یا بافت های نرم می باشد. این تکنیک ها برای کاهش درد ، بازیابی توان حرکتی فرد ، رفع خشکی و بی حرکتی مفاصل استفاده می شود. تکنیک های منوال تراپی یا درمان دستی برای درمان بیمار درکنار سایر روش ها از جمله حرکات اصلاحی و مدالیته های درمانی به کار گرفته می شود.

تاثیرات درمان دستی بر بدن

انجام منوال تراپی یا درمان دستی در فیزیوتراپی چهار تاثیر اساسی بر بدن فرد دارد :

تاثیرات مکانیکی بر ساختار اسکلتی عضلانی

 تاثیر فیزیولوژیکی بر عصب ها 

 تاثیرات زیست شیمیایی

 تاثیر ات روانی

تاثیرا ت مکانیکی : تکنیک های کشش دادن مفاصل، عضلات ، ماهیچه ها و رباط ها و کپسول های مفصلی که با مفصل مربوطه درگیر هستند را نیز کشش می دهد . انجام این کشش ها همچنین می تواند چسبندگی یا بافت اضافی که پس از آسیب یا عمل جراحی در آن ناحیه به وجد آمده است را از بین ببرد و در نتیجه توانایی حرکت مفصل و دامنه حرکتی آن بهبود یابد . پس از دستیابی به این بهبود ها از طریق درمان دستی برای ثابت کردن وضعیت بهبود یافته به بیمار حرکات و تمرینات اصلاحی ویژه داده می شود.

• انجام درمان دستی می تواند بر سیستم عصبی بدن فرد نیز تاثیر گذار باشد. تحقیقات نشان داده اند که درمان های دستی و منوال تراپی اثر بازدارنده بر روی ریشه های عصبی متصل به طناب نخاعی بدن و همچنین ریشه های عصبی موجود در محل آسیب دیده دارد و انتشار درد را مهار می کند.

- اثرات زیست شیمیایی : درمان دستی یا منوال تراپی بر سیستم های درون بدن که مسئول ترشح مواد تسکین دهنده درد در بدن هستند تاثیر می گذارد و میزان ترشح این مواد و تسکین درد را بالا می برد

• تاثیرات روانی : با انجام درمان دستی ، درمانگر نقاط آسیب دیده را لمس می کند و آن ها را ماساژ می دهد و در عین حال میزان درد بیمار را ارزیابی می کند با انجام این کار بیمار احساس خوشایندی از درمان دارد و نسبت به رسیدن به نتایج مثبت از درمان مطمئن تر خواهد شد.

کاربردهای درمان دستی

تمامی بیمارانی که مفاصل دردناک با دامنه حرکتی محدود دارند نیاز به انجام درمان های دستی دارند. انجام تکنیک های درمان دستی هیچ عارضه جانبی ندارد. البته نکات زیادی هست که باید برای دانستن این که این درمان برای بیمار مناسب است یا نه در نظر گرفت از جمله ابتلا به برخی بیماری های خاص، خونریزی داخلی مفصل ، نرمی مفاصل یا سابقه انجام تعویض مفصل درحالی که هنوز مفصل جدید حرکت داده نشده است.

در مورد این که درمان دستی بر روی چه مفاصلی قابل انجام است ، هیچ محدودیتی وجود ندارد. تکنیک های درمان دستی و جا اندازی مفاصل معمولا برای درمان مشکلات ستون فقرات شناخته شده اند اما این روش ها میتواند بر روی تمامی مفاصل بدن انجام شود. از جمله مفصل شانه ، آرنج ، مچ دست ، لگن زانو ، مچ پا ، و انگشتان . درمان دستی همچنین شامل تکنیک های زیادی برای بهبودی مشکلات عضلانی و حرکاتی برای کاهش اسپلسم و گرفتگی عضلات و در نتیجه افزایش دامنه حرکتی مفصل می باشد.